Gemeente WALHORN
Walhorn is een landelijk dorpje vergroeid met de natuur; tijdens de wandelingen genieten de toeristen van de vrede der schepping.
In een oorkonde van Lothar II uit het jaar 888 aan de Munsterkerk in Aken werd gewag gemaakt van "Harna", dat ook de naam "Königshof" droeg tot 1072, toen het door Keizer Hendrik IV aan het "Marienstift" in Aken werd geschonken. Vanaf de 12 de eeuw tot 1815 was het lot van de hoofdbank Walhorn verweven met het hertogdom Limburg. De door het schepengerecht veroordeelde rovers en dieven werden aan de galg op de Johberg opgehangen. In 1803 maakte Walhorn deel uit van het kanton Eupen. In 1815 kwam Walhorn in het Koninkrijk Pruisen en in 1920 werd het overgenomen door het Koninkrijk België samen met de gebieden Eupen-Malmédy-St. Vith.
Vanaf de 10e tot de 17e eeuw was Walhorn moederparochie met een parochiekerk.
Als eerste godshuis gebouwd ten tijde van Karel de Grote stond er een kapel in Harne (W.). Rond het jaar 1100 werd een kerk in Romaanse stijl opgetrokken (zie de binnenmuur van de onderbouw van de toren, de schietgaten (noordkant), de doopvont). In de 14e eeuw verdween de romaanse kerk voor een gotische (zie koor); in de 18e eeuw restauratie in barokstijl.
Kapellen : Brigida, Johannes, Katharina, Quirinus, Moeder van Smarten, Maagd der Armen; Heilig Hart; een kruisweg op de Johberg; veel wegenkruisen en kapelletjes.
Kastelen en domeinen: Crapoel, Thor, Mützhof, Neuhaus, Himmelsplatz, Kirchbusch, Carnol.
Waterlopen: de Göhl, de Lontzenerbach, Fontenesbach, Hornbach en Groetbach.
Nijverheid: een grote zuivelfabriek, één zand-en driesteengroeven, bossen, enkele ambachtelijke bedrijven en kleine winkels.
Het landschap is heuvelig en afdalend naar het noorden met duinzand grond (oosten), kalkgesteente (zuid-westen) en dolomitblauwsteen.
